Podstawowe zasady prowadzenia księgi przychodów i rozchodów

Prowadzenie własnej firmy wiąże się z wieloma obowiązkami, w tym z koniecznością prowadzenia księgi przychodów i rozchodów. To niezbędne narzędzie dla każdego przedsiębiorcy, które pozwala na kontrolowanie finansów firmy i rozliczanie się z fiskusem. Warto zatem poznać podstawowe zasady prowadzenia księgi przychodów i rozchodów oraz dowiedzieć się, jakie korzyści może przynieść jej prawidłowe prowadzenie.

Przeczytaj również: Co obejmują usługi księgowe dla fundacji?

Kto jest zobowiązany do prowadzenia KPiR?

Księga przychodów i rozchodów (KPiR) jest jednym z uproszczonych systemów ewidencji podatkowej, który muszą prowadzić przedsiębiorcy opłacający podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) lub podatek dochodowy od osób prawnych (CIT). KPiR jest obowiązkowa dla przedsiębiorców, którzy nie są zobowiązani do prowadzenia pełnej księgowości, czyli tzw. ryczałtowców oraz tych, którzy osiągają roczne obroty nieprzekraczające równowartości 2 milionów euro. Warto jednak pamiętać, że KPiR może być prowadzona zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej.

Zasady ewidencjonowania przychodów i rozchodów w KPiR

Ewidencjonowanie przychodów w księdze przychodów i rozchodów w Warszawie czy innym mieście polega na systematycznym zapisywaniu wszystkich wpływów pieniężnych uzyskanych przez przedsiębiorcę. Przychody te mogą pochodzić z różnych źródeł, takich jak sprzedaż towarów czy usług, otrzymanie dotacji czy odsetek bankowych. Warto pamiętać, że do przychodów zaliczane są także należności, które przedsiębiorca ma prawo otrzymać, ale jeszcze ich nie otrzymał. Przychody powinny być ewidencjonowane według daty wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego, a ich wartość powinna być wyrażona w złotych polskich.

Podobnie jak w przypadku przychodów, również rozchody muszą być systematycznie ewidencjonowane w KPiR. Należy zapisywać wszystkie wydatki poniesione przez przedsiębiorcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej, takie jak zakup towarów, usług, wynagrodzeń pracowników czy opłat podatkowych. Rozchody powinny być ewidencjonowane według daty poniesienia kosztu, czyli daty wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego. Ważne jest również uwzględnienie wartości rozchodów w złotych polskich oraz dokładne opisanie rodzaju poniesionego kosztu.